Ja, plannen! Het liefst al als de huidige plannen nog niet eens voltooid zijn. Ik roep niet voor niets dat ik een slechte planner ben. Of, nu ik er beter over nadenk…, misschien roep ik dat wel voor niets. Misschien ben ik wel een uitstekende planner maar gewoon niet zo’n goede timer. Dat is het! Mijn naam is Jolanda van Ginkel, 36 jaar (denk ik?.. ja, 1986 en nog niet jarig geweest) en ik ben een planner. Zonder gevoel voor timing.
Over minder dan zeven weken staat er een schitterende 60KM trail op het programma. In het Lake District van de Engeland. Google het maar; het is er prachtig! Maanden geleden schreef ik me in. Ruim op tijd om fatsoenlijk te kunnen trainen. Ik kocht ook een startbewijs voor een 45KM trail, die drie weken voor die ‘voor het echie’ zou plaatsvinden. Over minder dan vier weken dus. Uitstekend plan! En toen gebeurde het leven.
Nog zesenveertig dagen tot de wedstrijd. Ik heb natuurlijk wel gelopen, maar niet al die lange afstanden die ik vooraf bedacht had. Denkbeeldig liep ik netjes elke week een Vertical Friday, maar ook deze zijn enkel een visualisatie gebleven. Mijn goede voornemen om regelmatig langs de sportfysio te gaan, was er ook. En dat bleef bij een voornemen. Vandaag ben ik pas voor de allereerste keer langs geweest. Ze herkende me gelukkig nog, maar alles zat vast. En ik mag nog een keer terugkomen.
En toch denk ik alweer aan de volgende wedstrijd. Sterker nog, ik heb eigenlijk al allemaal snode plannen voor 2024. En een lange wensenlijst, die hier nog in verwerkt moet worden. Een snellere marathon op de weg (hotel is al gereserveerd, nu nog wachten tot de inschrijving opent), een trail in de bergen (het gebied is al verkend!) en misschien dan toch… Nee, dat durf ik nog niet te zeggen. Eerst maar eens kijken hoe het volgende maand gaat.
De komende weken, ga ik nog een extra mijn best doen om toch goed getraind aan de start te staan. Maar nu eerst… twee weken naar India.
