Een ultramarathon als training

Een ultramarathon als training voor een ultramarathon. Lopen om een berg die niet eens bestaat. Ja, dat is zo idioot als het klinkt. Afgelopen week ben ik samen met loopmaat Mary-Lou een paar dagen naar de Vogezen geweest. Precies een maand te vroeg. Of juist op tijd?

Mist, regen, sneeuw, zon. Alles kwam voorbij tijdens deze 47 schitterende kilometers. Alles, behalve de Grand Ballon zelf. Soms was er een pad, soms niet en leek het meer op de Barkley Marathons. We hebben onze stokken getest en geoefend met eten voor onderweg (inclusief de bazencake van onze B&B-vrouw). Uiteindelijk hadden we allebei pijn op een andere plek in onze benen, maar samen konden we die bergen prima aan. En waren we optimistisch over het feit dat er eind april nog 25 extra kilometers gelopen mogen worden. Dan staat de 70KM van de Trail du Grand Ballon op het programma. Hopelijk met zichtbare Grand Ballon dit keer.

Nog maar vier weken dus. Sterker nog, over vier weken ben ik hopelijk aan het nagenieten met een flinke dosis spierpijn. Dan ga ik er voor het gemak even vanuit dat ik de finish ook heb gehaald. Aan de voorbereiding kan het niet liggen: de trainingen gingen zowaar goed, mijn trailstokken zijn getest en ik weet precies wat ik onderweg wil eten.

De komende vier weken staan er – onder andere – nog twee lange loopjes op het programma. De belangrijkste vindt voor mij plaats op 10 april. In Rotterdam, met rijen publiek langs het parcours en verzorgingsposten en onderweg. Ik heb er namelijk voor gekozen om de Marathon Rotterdam als langzame, lange duurloop te lopen. Een langzame, lange duurloop. Dat betekent dat ik niet sneller dan 10KM per uur wil lopen – het liefst een beetje langzamer zelfs. Het mag dan misschien geen trail zijn, maar die 42 verharde kilometers zorgen zeker weten voor een mooie mentale training.

Stiekem blijf ik natuurlijk een beetje een nep-trailloper. Ik hou van mijn intervaltraining op de vierkantjes van Park Transwijk. En als er tijdens een trail een stukje verhard parcours opduikt, begin ik stiekem te glunderen. Precies daarom is een verharde, langzame, lange duurloop een prima voorbereiding voor een trail. Zoals ik al eerder schreef: ik doe maar wat.