Kop in het zand

Een boek lees je niet door het open te slaan en op je buik te leggen. Het is een geniale uitvinding, maar naar mijn weten helaas nog geen werkelijkheid. Geef nou toe; dat zou toch fantastisch zijn? Boek open, op je buik leggen, ogen dicht, slapen. En de volgende dag word je wakker en kan je het verhaal vol geuren en kleuren navertellen. Of spreek je ineens Russisch, afhankelijk van het boek dat je op je buik gelegd hebt. 

Zo kun je nog zoveel boeken kopen, maar dat betekent niet dat je ze allemaal meteen gelezen hebt. Van vitamines kopen, word je niet gezond en door te Googlen op ‘hoeveel water moet je dagelijks drinken?’, drink je niet meteen meer water. Ook het zoeken naar vermaak om deze eindeloze Groundhog Day te doorbreken, betekent niet dat je daadwerkelijk vermaakt wordt.

Zo kwam ik laatst tot een schokkende ontdekking: door te miepen over het leven, verandert het leven niet. Dus tijd voor actie! Makkelijk gezegd, hoor ik je denken. De situatie lijkt af en toe uitzichtloos en natuurlijk is het leven leuker als je dingen hebt om naar uit te kijken. Maar om nog maar even terug te komen op mijn logica een aantal regels hierboven: een vakantie boeken betekent niet dat je ook daadwerkelijk op vakantie gaat. Ook pre-Corona was er geen enkele garantie dat al die toffe dingen die gepland stonden ook daadwerkelijk door zouden gaan. Alleen nu worden we met onze neus op dit feit gedrukt. Gelukkig hebben we nog een neus die op de feiten gedrukt kan worden. En gelukkig hebben we een huis om in thuis te blijven wanneer dat nodig is. Want laten we wel realistisch blijven: niet iedereen heeft die luxe.

Net als de meeste Nederlanders heb ik het goed, misschien wel uitstekend. Helaas neemt dat niet weg dat ik me soms even ontzettend zielig voel als ik me realiseer dat week ook weekend is en andersom, dat ik op kantoor woon, dat ik niet op bezoek bij oma mag, dat de zoveelste hardloopwedstrijd niet doorgaat en dat Netflix mijn enige vriend is die ik bijna dagelijks zien. Waar je ook vandaan komt, deze situatie vraagt om flexibiliteit en creativiteit. Misschien kan iemand zijn of haar creativeit even inzetten om die uitvinding van ‘een boek lezen 2.0’ te doen?

De minder creatieve geesten, zoals ik, mogen met minder genoegen nemen. Zo blijf ik stug doorgaan met #mijn20van2020 – al ziet de huidige versie er wel iets anders uit dan versie 1.0. Zo heb ik de eerste Zomeravondcup expres geskipt, waarna ik nummer twee en drie gewoon vergeten ben (flexibiliteit?). Het ‘leuke’ van deze tijd is dat je elke willekeurige run kunt opvullen met elke andere willekeurige run. Daarom heb ik me ingeschreven voor de Ethiopia Great Run 5K (creativiteit?). Zo virtueel durf ik de vernedering wel aan om een keer als laatste te eindigen. Alles voor een bericht van baas Haile himself – die ontvang je namelijk na het voltooien van de loop. Wat wil je nog meer? Tips voor andere exotische wedstrijden zijn overigens welkom! Waarom doen alsof je de Grachtenloop in Haarlem loopt als je ook een rondje Fiji kunt doen?

Het is misschien vreemd om te zeggen, maar deze tijd heeft ook zeker zijn voordelen. We realiseren ons dat alles, altijd kan veranderen en we waarderen het leven daardoor veel meer. En er ontstaan allemaal nieuwe concepten. Thuis uit eten bijvoorbeeld: wat mij betreft het beste van beide kanten. Je hoeft zelf (bijna) niet te koken en kunt toch genieten van een bazenmaaltijd. Tegelijkertijd hoef je niet te wachten op de rekening na afloop – dat zitten wachten aan een tafel tot iemand een stuk papier met een getal erop brengt, snap ik nog steeds niet. En als je thuis eet, hoef je niet naar dat stinkende restauranttoilet dat net even te weinig schoongemaakt wordt. Natuurlijk mis ik het afluisteren van de gesprekken van mijn restaurantburen, maar wie weet komt iemand met een oplossing. Yes, het is tijd voor een Spotify-lijst gevuld met nutteloze restaurantgesprekken. Iemand genoeg creativiteit hiervoor? Dit is je kans! 

Natuurlijk maak ik me zorgen over een toekomst waarin we zelfs de trein moet reserveren. Een maatschappij waarbij letterlijk alles is gepland, gaat volledig tegen mijn persoonlijkheid in. Mijn tactiek? Gewoon: kop in het zand steken en genieten van wat er nu allemaal wel kan. Of het een goede is, dat weet ik niet. Maar ik houd liever mezelf voor de gek dan dat ik me druk ga maken om iets dan misschien nooit gaat gebeuren.